۶ اصل در نقاشی چینی از منظر زای هی (منتقد و تاریخ‌نویس چینی)

ترجمه: شهرام زعفرانلو

۱. طنین روح یا معنویت در اثر. ظهور و حضور انرژی و قدرت معنوی هنرمند در اثر که به طور کلی به نیروی جاری در اثر هنری تعبیر می‌شود. از نظر کارشناسان هنر چینی، عدم چنین نیرویی در اثر هنری، آن را فاقد ارزش توجه و نگاه مخاطب می‌نماید.
۲. شیوه‌ی استخوان‌بندی اثر یا شیوه‌ی استفاده از قلمو. این اصل به نحوه‌ی بافت و ضربات قلم نقاش اشاره دارد که می‌توان آن را به قرابت مابین دست خط و شخصیت هنرمند تشبیه کرد زیرا در هنر چینی نقاشی از خوشنویسی جدایی‌ناپذیر است.
۳. تناسب اثر با شیء مورد نقاشی، یا بازنمایی فرم با دقت در خط و شکل آن.
۴. دقت در تناسب میان رنگ، لایه‌ها، تونالیته و میزان آن با سبک اثر.
۵. توجه کافی به طبقه‌بندی و طرح‌ریزی و چیدمان اجزاء اثر و تنظیم ترکیب‌بندی به تناسب فضا و عمق میدان.
۶. نسخه‌برداری از مدل‌ها و آثار قدیم و جدید